Ήθη κι Έθιμα των Θεοφανείων!

 Όταν έγινε τριάντα χρονών ο Χριστός, πήγε στον Ιορδάνη ποταμό να τον βαφτίσει ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Την ώρα της βάφτισης, άνοιξαν οι ουρανοί και το Άγιο Πνεύμα, με μορφή περιστεριού, ήρθε και στάθηκε πάνω από το Χριστό. Κι απ' τα ουράνια ακούστηκε μια φωνή:
   - Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός.
   Τα Θεοφάνια ή Φώτα γιορτάζουμε την βάφτιση του Χριστού και τη φανέρωση του Θεού στους ανθρώπους. Την παραμονή, μέρα νηστείας, ο παπάς αγιάζει το νερό που είναι σε δοχεία. Μετά τη λειτουργία παίρνει απ' αυτό το αγιασμένο νερό, τον αγιασμό, και γυρνά να ραντίσει σπίτια και μαγαζιά.  Τα παιδιά τραγουδούν τα κάλαντα.
   Τη μέρα των Φώτων, μετά τη λειτουργία, ο παπάς μοιράζει αγιασμό κι οι καμπάνες χτυπούν χαρούμενα. Οι πιστοί σχηματίζουν πομπή. Φτάνουν στο γιαλό, ο παπάς ρίχνει στη θάλασσα το σταυρό κι οι νέοι βουτούν στα κρύα νερά για να τον βρουν.

   Όλα τα πλεούμενα, σημαιοστολισμένα, γεμάτα κόσμο, σφυρίζουν. Όποιος, βγάλει το σταυρό, τον γυρνά και μαζεύει χρήματα για φιλανθρωπίες. Μέχρι τα επόμενα Φώτα, τον τιμούν σαν ολυμπιονίκη. Στο σπίτι, όλοι πίνουν τρεις γουλιές αγιασμό και ραντίζουν να φύγει κάθε κακό. Οι χωρικοί ραντίζουν τα χωράφια και τα ζωντανά τους.
   Τα Φώτα είναι γιορτή με ξεχωριστή σημασία, ιδιαίτερα για τους θαλασσινούς. "Να πέσει ο σταυρός στη θάλασσα, να αγιάσουν τα νερά, να ταξιδεύουν καλύτερα τα καράβια", έλεγαν οι παλιοί.