Η Σοφία Βέμπο γεννήθηκε στην Καλλίπολη της Θράκης το 1910 και πέθανε στην Αθήνα το 1978. Το αληθινό της όνομα, ήταν Έφη Μπέμπου. Εγκαταστάθηκε με την οικογένεια της το 1919 στον Βόλο. Έκανε το ντεμπούτο της στη σκηνή στην επιθεώρηση Παπαγάλος με τον θίασο Σαμαρτζή-Ηλιάδη και από τότε συνεργάστηκε με πολλούς μουσικούς θιάσους.
Το όνομά της συνδέθηκε κυρίως με τον εθνικό αγώνα κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του
1940-41, όταν ερμήνευσε μια σειρά από τραγούδια που πλέον θεωρούνται αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής λαϊκής παράδοσης. Στις πρώτες μέρες της Κατοχής φυλακίστηκε στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ. Μετά την αποφυλάκιση της, της απαγόρευσαν οποιαδήποτε δημόσια εμφάνιση. Το 1943 φυγαδεύτηκε από πατριωτική οργάνωση στη Μέση Ανατολή, όπου συγκρότησε θίασο που απέβλεπε κυρίως στην ψυχαγωγία των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.
Το 1945, μετά την απελευθέρωση, γύρισε στην Ελλάδα και συνέχισε την καλλιτεχνική της σταδιοδρομία όχι μόνο ως τραγουδίστρια, αλλά και ως ηθοποιός. Συνεργάστηκε με επιτυχημένους καλλιτέχνες της εποχής όπως ο Ορέστης Μακρής και ο Βασίλης Αυλωνίτης και παρουσίασε σειρά επιτυχημένων παραστάσεων στο ομώνυμο θέατρο που δημιούργησε (θέατρο Βέμπο): Βίρα τις άγκυρες, Φουρτούνες και μπουνάτσες, Καινούργια ζωή κ.ά.
Λίγες αλλά ενδιαφέρουσες ήταν οι συμμετοχές της σε κινηματογραφικές ταινίες, με κυριότερη την ερμηνεία στην Στέλλα (1955) του Μιχάλη Κακογιάννη, Το 1957 παντρεύτηκε τον θεατρικό συγγραφέα και στιχουργό Μίμη Τραϊφόρο. Την ίδια περίοδο πραγματοποιούσε και πολλές περιοδείες στις ελληνικές παροικίες του εξωτερικού. Το εξαιρετικό της ήθος αποκαλύφθηκε και σε μία άλλη περίσταση, σε μεγάλη ηλικία πλέον, όταν τη νύχτα της εισβολής των τανκ στο Πολυτεχνείο, τον Νοέμβριο του 1973, έκρυψε στο σπίτι της δεκάδες κυνηγημένους φοιτητές.
Το όνομά της συνδέθηκε κυρίως με τον εθνικό αγώνα κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του
1940-41, όταν ερμήνευσε μια σειρά από τραγούδια που πλέον θεωρούνται αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής λαϊκής παράδοσης. Στις πρώτες μέρες της Κατοχής φυλακίστηκε στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ. Μετά την αποφυλάκιση της, της απαγόρευσαν οποιαδήποτε δημόσια εμφάνιση. Το 1943 φυγαδεύτηκε από πατριωτική οργάνωση στη Μέση Ανατολή, όπου συγκρότησε θίασο που απέβλεπε κυρίως στην ψυχαγωγία των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.
Το 1945, μετά την απελευθέρωση, γύρισε στην Ελλάδα και συνέχισε την καλλιτεχνική της σταδιοδρομία όχι μόνο ως τραγουδίστρια, αλλά και ως ηθοποιός. Συνεργάστηκε με επιτυχημένους καλλιτέχνες της εποχής όπως ο Ορέστης Μακρής και ο Βασίλης Αυλωνίτης και παρουσίασε σειρά επιτυχημένων παραστάσεων στο ομώνυμο θέατρο που δημιούργησε (θέατρο Βέμπο): Βίρα τις άγκυρες, Φουρτούνες και μπουνάτσες, Καινούργια ζωή κ.ά.
Λίγες αλλά ενδιαφέρουσες ήταν οι συμμετοχές της σε κινηματογραφικές ταινίες, με κυριότερη την ερμηνεία στην Στέλλα (1955) του Μιχάλη Κακογιάννη, Το 1957 παντρεύτηκε τον θεατρικό συγγραφέα και στιχουργό Μίμη Τραϊφόρο. Την ίδια περίοδο πραγματοποιούσε και πολλές περιοδείες στις ελληνικές παροικίες του εξωτερικού. Το εξαιρετικό της ήθος αποκαλύφθηκε και σε μία άλλη περίσταση, σε μεγάλη ηλικία πλέον, όταν τη νύχτα της εισβολής των τανκ στο Πολυτεχνείο, τον Νοέμβριο του 1973, έκρυψε στο σπίτι της δεκάδες κυνηγημένους φοιτητές.
0 Σχόλια