Συννεφιασμένος είναι ο αστρολογικός ουρανός των επόμενων ημερών, με τις πιέσεις τα διλήμματα και τα μάλλον δυσάρεστα τετελεσμένα να κερδίζουν την μάχη των εντυπώσεων αλλά και της ουσίας. Κι εμείς καλούμαστε να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις διαχωρίζοντας την ήρα από το στάρι, να βουτήξουμε στα βαθιά, διερευνώντας κάθε πτυχή, να εξαντλήσουμε τις δυνατότητες μας κι αν χρειαστεί να εγκαταλείψουμε οριστικά επιλογές ή καταστάσεις που ολοκλήρωσαν πια τον κύκλο τους.
Ουσιαστικά, έχουμε να κάνουμε με μια ακόμη «ώρα της κρίσης», με μια δοκιμασία που θα αναδείξει και θα φωτίσει την ζώσα αλήθεια μας, πέρα από εθελοτυφλίες κι ευχολόγια.
Ουσιαστικά, έχουμε να κάνουμε με μια ακόμη «ώρα της κρίσης», με μια δοκιμασία που θα αναδείξει και θα φωτίσει την ζώσα αλήθεια μας, πέρα από εθελοτυφλίες κι ευχολόγια.
Κυρίες και κύριοι ιδού οι Κρονοπλουτωναίοι!
Τρόμος πάνω από την πόλη; Όχι ακριβώς...
Τα «κρυφά» τετράγωνα του Ήλιου με τον Κρόνο και τον Πλούτωνα, δεν μας υπόσχονται βέβαια χαρές και πανηγύρια. Μας επιτρέπουν όμως να αξιολογήσουμε τα πεπραγμένα μας, έστω και με το ζόρι και εν δυνάμει μας μυούν σε αυτό για το οποίο είμαστε πλασμένοι ως είδος: Στην συνειδητότητα. Ξεκινώντας από τα βασικά, -ποιός είμαι, πού πάω, τι κάνω κλπ- καλούμαστε να θέσουμε τις βάσεις μιας νέας πορείας, απαλλάσσοντας τους εαυτούς μας από τα περιττά βαρίδια. Γιατί αν σε αυτήν την φάση δεν αφήσουμε πίσω μας τις δανεικές πεποιθήσεις, τις ενοχές και τους φόβους μας, τότε μπορεί να μας πάρουν μαζί τους στον πάτο.
Τα «κρυφά» τετράγωνα του Ήλιου με τον Κρόνο και τον Πλούτωνα, δεν μας υπόσχονται βέβαια χαρές και πανηγύρια. Μας επιτρέπουν όμως να αξιολογήσουμε τα πεπραγμένα μας, έστω και με το ζόρι και εν δυνάμει μας μυούν σε αυτό για το οποίο είμαστε πλασμένοι ως είδος: Στην συνειδητότητα. Ξεκινώντας από τα βασικά, -ποιός είμαι, πού πάω, τι κάνω κλπ- καλούμαστε να θέσουμε τις βάσεις μιας νέας πορείας, απαλλάσσοντας τους εαυτούς μας από τα περιττά βαρίδια. Γιατί αν σε αυτήν την φάση δεν αφήσουμε πίσω μας τις δανεικές πεποιθήσεις, τις ενοχές και τους φόβους μας, τότε μπορεί να μας πάρουν μαζί τους στον πάτο.
Και μπροστά στον κίνδυνο μιας δυσάρεστης πραγματικότητας, θα επαναλάβω για μια ακόμη φορά ότι σημασία δεν έχουν τόσο τα γεγονότα, όσο ο τρόπος που αντιδρούμε σε αυτά. Η στάση μας είναι που «φτιάχνει» το μέλλον μας, το απώτερο και το απώτατο.
Ταύροι, Σκορπιοί, Λέοντες, Υδροχόοι και Ιχθύες είναι οι πρώτοι που καλούνται να πάρουν θέση, να εξεταστούν και να κριθούν.
Μαζί τους, όσες και όσοι εκπρόσωποι των παρορμητικών (Κριοί, Ζυγοί, Καρκίνοι και Αιγόκεροι) έχουν τον Ήλιο τους κοντά στην 13η μοίρα του ζωδίου τους.
Μαζί τους, όσες και όσοι εκπρόσωποι των παρορμητικών (Κριοί, Ζυγοί, Καρκίνοι και Αιγόκεροι) έχουν τον Ήλιο τους κοντά στην 13η μοίρα του ζωδίου τους.
Κρίση λοιπόν... Οικονομική, επαγγελματική, προσωπική, ότι κι αν είναι, η αντιμετώπισή της μπορεί να γίνει με δύο τρόπους.
Ο Κρόνος και ο Πλούτωνας, όπως συμβαίνει με όλα τα ουράνια... νομίσματα, έχουν τουλάχιστον δύο όψεις.
Η μια, η πιο γνωστή, είναι συνυφασμένη με το δίπολο τιμωρία-ανταμοιβή και συνήθως παραπέμπει σε μια «Θεία» παρέμβαση, όπως έχει αποτυπωθεί στην θρησκευτική κουλτούρα αιώνων: Είσαι «αμαρτωλός»; Τότε φίλε μου θα πληρώσεις... Είσαι ευσεβής; Τότε θα ανταμειφθείς πλουσιοπάροχα. Όπως κι αν μεταφράζονται όλα αυτά, με το πέρασμα των αιώνων η παλιομοδίτικη «αμαρτία» έγινε «λάθος» και την θέση του Θεού την πήρε ο εκάστοτε αφέντης μας, που θεωρεί ως λάθος οτιδήποτε αντίκειται στα συμφέροντα του..
Η άλλη όψη του νομίσματος είναι αρκούντως μηδενιστική, στα πρότυπα του αναρχικού «Ούτε Θεός, ούτε αφέντης».
Ni Dieu ni maitre έγραψαν στον Γαλλικό Μάη, θέλοντας να τονίσουν την αναγκαιότητα να πάρει ο καθένας μας την ευθύνη του εαυτού και των επιλογών του.
Σε αστρολογική μετάφραση αυτό σημαίνει να κάνουμε τον Κρόνο και τον Πλούτωνα δικούς μας, αξιοποιώντας την δυναμική τους για την ενδυνάμωση της προσωπικότητας μας. Να γίνουμε πιο ενσυνείδητοι και πιο σίγουροι γι' αυτό που είμαστε και θέλουμε να γίνουμε. Να πάψουμε να είμαστε μόνον αυτό που θέλουν οι άλλοι, αυτό που τους βολεύει. Να πάρουμε μέτρα, πριν μας τα πάρουν. Να αποκαταστήσουμε επιτέλους την εσωτερική δικαιοσύνη μας.
Ni Dieu ni maitre έγραψαν στον Γαλλικό Μάη, θέλοντας να τονίσουν την αναγκαιότητα να πάρει ο καθένας μας την ευθύνη του εαυτού και των επιλογών του.
Σε αστρολογική μετάφραση αυτό σημαίνει να κάνουμε τον Κρόνο και τον Πλούτωνα δικούς μας, αξιοποιώντας την δυναμική τους για την ενδυνάμωση της προσωπικότητας μας. Να γίνουμε πιο ενσυνείδητοι και πιο σίγουροι γι' αυτό που είμαστε και θέλουμε να γίνουμε. Να πάψουμε να είμαστε μόνον αυτό που θέλουν οι άλλοι, αυτό που τους βολεύει. Να πάρουμε μέτρα, πριν μας τα πάρουν. Να αποκαταστήσουμε επιτέλους την εσωτερική δικαιοσύνη μας.
Το φιλοσοφικό και όχι μόνον «προβληματάκι» με το θέμα της δικαιοσύνης και της ανταμοιβής, είναι βέβαια παλιό.
Έστι δίκης οφθαλμός ός τα πανθ' ορά μας διαβεβαίωσε ο Μένανδρος τον 4ο π Χ αιώνα, τελικά όμως φαίνεται ότι η αυτή η περιλάλητη δίκη δεν βλέπει και τόσο καλά...
Εδώ και χιλιετίες παρακολουθούμε και καταγράφουμε το έπος των αδίκων. Καταπιεστές, δολοπλόκοι, αμοραλιστές και εκμεταλλευτές θριαμβεύουν μονίμως σε βάρος των υπολοίπων και οι ελάχιστες εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Και τι να το κάνουμε αν η δίκη ξεστραβώνεται σε κάποιες περιπτώσεις; Πίσω από τον τιμωρηθέντα αμαρτωλό ξεφυτρώνουν άλλοι εκατό ομόλογοί του, πρόθυμοι να κάνουν τα ίδια και χειρότερα.
Περισσότερο με ευχή μοιάζει λοιπόν η ρήση του Μένανδρου, με παρηγοριά προς τους απανταχού αδικούμενους, οι οποίοι περιμένουν υπομονετικά μια δικαίωση που δεν έρχεται ποτέ.
Μάλιστα, σε αρκετές περιπτώσεις η δήθεν τιμωρία των ενόχων δεν είναι μόνον ευσεβής πόθος αλλά προπαγάνδα, που εξυπηρετεί άριστα την διατήρηση της κοινωνικής και οικονομικής ανισορροπίας.
-Τι σας νοιάζει εσάς που είμαι άδικος κι έχω κατσικωθεί στο σβέρκο σας; Η θεία δίκη ξέρει και στην επόμενη ζωή μου θα γεννηθώ βόδι σαν κι εσάς...
Και επιχαίρουν οι δύσμοιροι για την –ζήσε Μάη μου- τιμωρία του «κακού», που σίγουρα υπάρχει αλλά ποτέ δεν την βλέπουν.
Εδώ και χιλιετίες παρακολουθούμε και καταγράφουμε το έπος των αδίκων. Καταπιεστές, δολοπλόκοι, αμοραλιστές και εκμεταλλευτές θριαμβεύουν μονίμως σε βάρος των υπολοίπων και οι ελάχιστες εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Και τι να το κάνουμε αν η δίκη ξεστραβώνεται σε κάποιες περιπτώσεις; Πίσω από τον τιμωρηθέντα αμαρτωλό ξεφυτρώνουν άλλοι εκατό ομόλογοί του, πρόθυμοι να κάνουν τα ίδια και χειρότερα.
Περισσότερο με ευχή μοιάζει λοιπόν η ρήση του Μένανδρου, με παρηγοριά προς τους απανταχού αδικούμενους, οι οποίοι περιμένουν υπομονετικά μια δικαίωση που δεν έρχεται ποτέ.
Μάλιστα, σε αρκετές περιπτώσεις η δήθεν τιμωρία των ενόχων δεν είναι μόνον ευσεβής πόθος αλλά προπαγάνδα, που εξυπηρετεί άριστα την διατήρηση της κοινωνικής και οικονομικής ανισορροπίας.
-Τι σας νοιάζει εσάς που είμαι άδικος κι έχω κατσικωθεί στο σβέρκο σας; Η θεία δίκη ξέρει και στην επόμενη ζωή μου θα γεννηθώ βόδι σαν κι εσάς...
Και επιχαίρουν οι δύσμοιροι για την –ζήσε Μάη μου- τιμωρία του «κακού», που σίγουρα υπάρχει αλλά ποτέ δεν την βλέπουν.
Υποτίθεται ότι οι άδικοι θα έπρεπε να τρέμουν την κοσμική δικαιοσύνη και να κατεβάζουν ταχύτητες. Τουναντίον όμως τους βλέπουμε να φορτσάρουν, αφού βρίσκουν και τα κάνουν.
Οι «καλοί», οπλισμένοι με αξιοπρέπεια, τιμή, ηθικές αρχές και την βεβαιότητα της δικαίωσης, μοχθούν ακατάπαυστα, για να καταλήξουν αποδιοπομπαίοι και κατηγορούμενοι, σε στυλ «μαζί τα φάγαμε».
Γιατί δεν μίλαγες; Σου λένε κάποιοι «ξύπνιοι», ξεχνώντας ότι αν μίλαγες είτε θα γινόσουν ο τρελός του χωριού, είτε θα σε έτρωγε το μαύρο σκοτάδι. Γκαραντί...
Γιατί δεν μίλαγες; Σου λένε κάποιοι «ξύπνιοι», ξεχνώντας ότι αν μίλαγες είτε θα γινόσουν ο τρελός του χωριού, είτε θα σε έτρωγε το μαύρο σκοτάδι. Γκαραντί...
Αντίθετα, οι ελαφρά τη καρδία «ευνοούμενοι» καρπώνονται τα καλά της αναξιοκρατίας, αρπάζοντας τις καλύτερες θέσεις, έχουν δεν έχουν τα προσόντα.
Και οι βασανισμένοι βασανίζονται περισσότερο, την ίδια στιγμή που κάποιοι «μάγκες» τρώνε και πίνουνε στην υγεία των κορόιδων.
Και οι βασανισμένοι βασανίζονται περισσότερο, την ίδια στιγμή που κάποιοι «μάγκες» τρώνε και πίνουνε στην υγεία των κορόιδων.
Είναι σαφές ότι τουλάχιστον σε κοινωνικό επίπεδο η δίκη του Μένανδρου λείπει μονίμως σε διακοπές.
Αυτό πίστευε κι ο Επίκουρος και αποφάνθηκε σχεδόν την ίδια εποχή με τον Μένανδρο: «Δικαιοσύνη από μόνη της δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο κατά τόπους και κατά καιρούς στις σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους».
Κι αξίζει να σταθούμε και να συλλογιστούμε την αλήθεια των λόγων του Επίκουρου.
Γιατί αν αρκεστούμε σε μια «θεία» δίκη και δεν απαιτήσουμε εδώ και τώρα την «δίκη της διπλανής πόρτας», τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Την δικαιοσύνη φίλες και φίλοι μπορούμε και πρέπει να την αναδείξουμε στην καθημερινότητα μας και στις σχέσεις μας, ξεκινώντας όμως από τον εαυτό μας.
Γιατί αν αρκεστούμε σε μια «θεία» δίκη και δεν απαιτήσουμε εδώ και τώρα την «δίκη της διπλανής πόρτας», τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Την δικαιοσύνη φίλες και φίλοι μπορούμε και πρέπει να την αναδείξουμε στην καθημερινότητα μας και στις σχέσεις μας, ξεκινώντας όμως από τον εαυτό μας.
Είμαστε δίκαιοι με τους εαυτούς μας; Αν υπερτιμούμε ή υποτιμούμε μονίμως τις δυνατότητες μας, η δικαιοσύνη θα παραμένει πάντα ένα μακρινό όνειρο και ο κάθε Κρόνος με τον κάθε Πλούτωνα θα παίζουν εσαεί παιχνίδια στην πλάτη μας, ενδεδυμένοι τους νόμους των άλλων.
Πηγή: http://www.astrology.gr/PROBLEPSEIS/KOSMIKOI-RYTHMOI/item/55951-astrologiko-deltio-gia-ola-ta-zodia-apo-8-eos-11-martioy#ixzz2vIw3TojS
0 Σχόλια