Μεγάλη η γιορτή της γέννησης που μας γέμισε ελπίδα, σαράντα μέρες νηστεύουμε για να την υποδεχτούμε. Πολλά τα έθιμα που την αγκαλιάζουν.
Παλιά στόλιζαν το σπίτι με αειθαλή κλαδιά μυρτιάς ή κουμαριάς, με φρούτα και ξηρούς καρπούς. Σήμερα με έλατο, με πολύχρωμα φωτάκια και γιρλάντες.
Παλαιότερα βράδυ, σήμερα χαράματα παραμονής, τα παιδιά ξεχύνονται και λένε τα κάλαντα. Οι μεγάλη δίνουν φιλοδώρημα, να πιάσουν οι ευχές.
"Σαν απόψε η Παναγιά θα γεννήσει το Χριστό. Ανάβουμε φωτιά για να ζεσταθούνε μάνα και παιδί.", έλεγαν οι χωρικοί. Η φωτιά αυτή έκαιγε μέρα νύχτα ολόκληρο το δωδεκαήμερο. Το ένα κούτσουρο, προσεκτικά διαλεγμένο από δέντρο αγκαθωτό, το Χριστόξυλο, το έραιναν με ξηρούς καρπούς.
Οι νοικοκυρές έψηναν τα χριστόψωμα. Τα στόλιζαν με σταυρό και κάθε λογής πλουμίδια από ζυμάρι, για να γίνουν πραγματικότητα τα όνειρα της οικογένειας. Τα έβαζαν στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι αποβραδίς και στόλιζαν γύρω τους φρούτα ή ξηρούς καρπούς. Ανήμερα τα Χριστούγεννα τα έκοβαν με ευχές.
Ανοιχτό και φιλόξενο το σπίτι, πλούσιο το τραπέζι: κότα, γαλοπούλα, χοιρινό, τυλιχτά φαγητά και γλυκά, που συμβολίζουν τα σπάργανα του θείο βρέφους. Το τραπέζι μένει στρωμένο, για να φάει κι ο Χριστός.
0 Σχόλια